Het gevaar van profetie

“Er zijn christenen die zich veel meer laten leiden door profetische uitspraken dan door de Bijbel en dat baart me zorgen”. Die uitspraak hoorde ik pasgeleden en het is me uit het hart gegrepen. Ik geloof in profetieën, laat ik dat voorop gezegd hebben. Er zijn profetieën over ons uitgesproken die zijn uitgekomen. Uitgesproken door mensen die ons helemaal niet kenden en die wij ook nog nooit eerder hadden ontmoet. Maar er zijn ook vele profetieën die met grote stelligheid zijn uitgesproken en die niet zijn uitgekomen en die ook niet meer uit kunnen komen. Hoe moet je daarmee nu omgaan?

Wat is profetie eigenlijk? Je kunt het eigenlijk eenvoudig definiëren. Profetie is spreken namens God, in opdracht van Hem en vanuit Zijn tegenwoordigheid in je leven. En profetie moet altijd het karakter hebben van óf voorzéggen (wat er zal gaan gebeuren) óf vóórtzeggen, dat wat God al eerder heeft verteld herhalen en toepassen op iemands leven. Dat kan zowel corrigerend of bemoedigend zijn.

Wordt er iets profetisch tegen jou gezegd, dan moet je waakzaam worden. Wat je in elk geval niet moet doen, is je leven zomaar laten leiden door één profetische uitspraak. Je zult een richtinggevende uitspraak altijd moeten (laten) toetsen. Dit is geen Bijbelstudie, dus ik laat de Bijbelse onderbouwing van mijn opinies hier achterwege.

Maar het tweede dat je altijd eerst mag doen is toetsen of de profetie in overeenstemming is met de Bijbel. God gaat nooit tegen Zijn eigen Woord in. En dan is het belangrijk dat je dat Woord ook kent. Laat je nooit ‘sturen’ richting dingen waar de Bijbel voor waarschuwt.

Het derde dat je zou kunnen doen is goed kijken naar het leven van degene die de profetie uitsprak. Daar is heel veel over te zeggen, maar bij profeten in de Bijbel zie je vrijwel altijd dat ze zelf grote moeite hadden met “hun-profeet-zijn”. Het heeft ze heel veel gekost, hun eigen ego en ijdelheid was totaal afgebroken. Ze werden door hun leven als profeet ‘getekend’. Is dat ook het kenmerk van de profeet die in onze tijd iets uitspreekt?

Het vierde dat je zeker moet afwegen is de aard van een profetie. De Bijbel vertelt ons dat er “in de laatste dagen” (de eindtijd dus) heel veel valse profeten en valse leraars zullen komen. En dat ‘valse’ kan twee bronnen hebben. 1. Het kan rechtstreeks vanuit de boze komen want de duivel zal in onze tijd in het Westen zich meer laten zien als een engel van het licht dan als de brullende leeuw. 2. Maar een valse profetie kan ook komen vanuit de ziel van de (wellicht goedbedoelende) profeet zelf. Hij (of zij) wil het zo graag en dan spreekt hij iets uit. En dat laatste zie ik ontzettend veel gebeuren in onze tijd. We hebben het zelf vaak genoeg meegemaakt.

Hoe weet je nu of een profetie ‘vals’ is? Als een profetie niet uitkomt, dan heeft God niet gesproken, maar dan heeft de ‘profeet’ zelf iets bedacht. Dus het komt dan óf uit zijn eigen ziel (gedachten/verlangens) óf uit de bron van Gods tegenstander. En áls een profeet iets uitspreekt dat overduidelijk niet ‘waar’ is of blijkt te zijn, dan is de Bijbel superstreng tegen dit soort profeten. Ik zou willen dat de kerken leren om dit ook te worden tegen al die honderden profeten die het ene na het andere profeteren over mensen, over ons land, over kerken, over bedieningen enzovoort.