PROTESTEREN – AANVAARDEN EN VOORUIT KIJKEN
Onze foodservicesectoren kunnen veel leren van alle ervaringen die bedrijven (elders in de wereld) hebben met hun nieuwe werkelijkheid. Dat begint altijd met protesteren tegen een nieuwe werkelijkheid. Vooral tegen soms bijna dictatoriale maatregelen van overheden die met hun maatschappelijke agenda’s dwang uitoefenen op de hele foodsector. Het is de lobby-agenda van diverse NGO’s die de publieke opinie hebben beïnvloed en daarmee ook (een deel van) de politiek en de media.
De volgende fase is het aanvaarden dat het misschien wel nooit meer zo wordt als dat het was. De consument is fundamenteel aan het veranderen. Het blijkt opeens dat het allemaal ook niet meer zo hedonistisch hóeft te worden in ons Westerse leven. Onze waarden krijgen een grotere lading ‘welzijn’ en minder ‘welvaartsgroei’. Maar daarbij komen ook tegenkrachten van nationalisme en protectionisme weer naar voren, naast dat mooie stukje solidariteit dat we met z’n allen zo graag zouden willen vasthouden.
De derde fase bestaat uit het vooruitkijken en nieuwe kansen zien. De ervaring leert dat bedrijven die dit als eerste doen, ook vaak als winnaars uit de crisis komen. Voor een groot deel heeft dat te maken met het karakter en de stijl van de ondernemer (of de leider). Kansen zien heeft namelijk heel veel met je karakter te maken. De vraag is hoe lang een glas half leeg blijft of halfvol mag zijn?
Voor bedrijven die slapend rijk worden in een crisis geldt weer een andere wet. Ze kunnen door hun (tijdelijke) succes zo lui en blind worden dat ze het veranderende krachtenveld niet zien aankomen. Iets waar supermarkten en bezorgdiensten voor moeten oppassen.
Wat is dat aanvaarden van dat nieuwe normaal dan?
Accepteren dat…
…de samenleving flink aan het veranderen is. Dat veiligheid (ook sociale veiligheid) en nieuwe hygiëne- en welzijns-standaards, nog belangrijker gaan worden;
… food een veel belangrijker rol gaat spelen in het sociale leven in onze samenleving;
…food veel hoger op ons prioriteitenlijstje komt te staan, ook bij overheden;
…digitale oplossingen maken dat we minder zakelijk hoeven te gaan reizen;
…digitalisering ons nog veel meer ‘gemak’ kan opleveren dan we ooit dachten en dat we misschien wel een stuk privacy moeten opofferen;
…thuiswerken een blijvertje is;
…robotisering in de foodsector een grote vlucht gaat nemen;
…sociale spanningen (tussen landen en bevolkingsgroepen) nog voor nieuwe disrupties kunnen zorgen;
…de economie forse klappen krijgt en dat toegang tot cash en gezonde financiering cruciaal zijn;
…we schulden altijd een keer moeten terugbetalen;
…we van meer markten thuis moeten zijn om te kunnen schakelen tussen onverwachte opties;
…de voedselketen anders ingericht zal gaan worden en meer onder invloed van nationale regisseurs gaat komen en
…de kleine genoegens van het leven extra gevierd gaan worden.
Het zijn zomaar een handvol kenmerken, bedoeld als lakmoesproef om onszelf als foodsector een spiegel voor te houden. Hebben we die feiten al omarmd? Of zitten we nog een de protestfase?